Hamparan hijau itu pun di depan mata, tepat di depan rumah Pak Yusuf terlihat hamparan hijau yang luas, perkebunan wortel, lobak, dan teh. Cukup menyegarkan mata pagi itu, setelah berjalan jauh dari keramaian warga, akhirnya menemukan sebuah pemandangan bukti atas kekuasaanMu.
Bertemu dengan Pak Yusuf yang sedang melangkahkan
kaki menuju rumahnya ditemani Sang Istri, ditangannya terlihat membawa lobak
dan istrinya membawa kayu bakar. Derap langkah kakinya berhenti untuk menyapa, timana neng ? Ieu teh sareng mahasiswa tea.
Muhun buu ti Bandung, serempak
menjawab. Ieu atuh bilih bade nyandak
kanggo sayureun, (sambil memberikan lobak yang dipegangnya), teu sawios pa mangga kanggo bapa (#modus
#padahal mah). Akhirnya setelah modus berhasil dilakukan lobak pun berpindah
tangan ke kita. Pak Yusuf pun menyuruh kita singgah ke rumahnya.
Singkat
cerita, kita menutuskan untuk singgah ke rumah Pak Yusuf dengan modus
tersembunyi untuk mendapatkan wortel #eh. #hahaha seperti yang telah dijanjikan
oleh Pak Yusuf, neng ameng atuh ka bumi
diditu aya wortel kanggo sayureun. #hahaha
Sambutan hangat dari pasangan yang
sudah berusia lanjut itu membuat kita terus bercengkrama dengan mereka. Pak
Yusuf bercerita,
”Neng, kapungkur
mah sakola teh nganggo sapatu tina kresek, teu kawas barudak zaman ayeuna
sararae sapatuna, (istrinya menambahkan) kapungkur mah sakola teh sieun da
ngalewatan kebon awi hungkul nu bala, kapungkur mah bade kasakola teh ragu –
ragu bade sakola atawa henteu soalna ngalewatan jalan anu bala, ka sakola na ge
teu ngabring ngan saorang dua orang, paling seueur ge tiluan, kadang ibu oge
berangkat ka sakola nyalira. Yeuh neng kantong buku teh ku kantong kresek,
kresek tilas obat tanaman dianggo kanggo buku, disimpena teh didieu (sabari
nunjukkeun tonggong anu diselipkeun kana lancingana) berangkat ka sakola teh
lamun tos beres ngobatan tanaman, nembe berangkat, jauh neng sakola zaman
baheula mah, ngalewatan kebon awi hungkul. Teu siga zaman ayeuna barudak sakola”.
Cerita singkat tersebut menggambarkan
bahwa, perjuangan zaman dulu untuk mencari ilmu itu sungguh berat dan susah. Berbanding
terbalik dengan zaman sekarang ini banyak jalan, banyak tempat, dan banyak cara
untuk mencari ilmu. Dan terkadang majlis ilmu yang mendekati kita, tapi kenapa
rasa malas itu selalu hinggap yang membuat gontai langkah kaki ini kaku untuk
berjalan menuju majlis ilmu itu. Mencari ilmu adalah kewajiban kita sebagai
manusia, sebagai salah satu cara menghindari diri dari para penjajah dunia.
Warnasari,
25 Agustus 2014
Edisi KKN
Tematik 2014